Γεννήθηκα στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 1972. Οι γονείς μου παρά τη σκληρή δουλειά εν μέσω μιας ανελεύθερης εποχής δεν ξεχνούσαν  να μας δίνουν ευκαιρίες για παιχνίδι κι ανακαλύψεις. Η μητέρα μου έφτιαχνε παιχνίδια από το τίποτα (μανταρίνια, πορτοκάλια και μαλλιά πλεξίματος) και ο πατέρας μου αναλάμβανε την περιήγηση μας στα βιβλιοπωλεία και τα μουσεία της Αθήνας.

Παρά το γεγονός ότι ήμουν παιδί της πόλης, είχα δυο γλυκύτατες γιαγιάδες κι έναν παραμυθά παππού που ποτέ δεν έμαθαν γράμματα, και γι αυτό ίσως δεν περιόρισαν τη ζωή τους σε λέξεις. Η ευτυχία και η αγάπη κοντά τους περιγραφόταν κυρίως με μυρωδιές ,χρώματα και γεύσεις από την Ελατόβρυση, το χωριουδάκι της ορεινής Ναυπακτίας, που ούτε ο χάρτης δεν το έγραφε κι αυτό το καθιέρωνε ως ακόμη πιο μυστικό καταφύγιο στη συνείδησή μου… Το ξύλο του βαρελιού όταν ο παππούς γέμιζε με κρασί, οι φλούδες του καλαμποκιού μετά το ξεφλούδισμα το Σεπτέμβρη στο αλώνι, η φρεσκοκομμένη ρίγανη, το έλατο και το χώμα μετά τη βροχή, τα φασολάκια από τον κήπο και ο καφές στη χόβολη, το ψωμί στο χτιστό φούρνο και η στάχτη κάτω από το μεγάλο καζάνι που ζέσταινε το νερό για το μπάνιο…

Σε μια προσπάθεια παράτασης της παιδικής ηλικίας των αισθήσεων βρέθηκα στα έδρανα του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και μετά σε σχολικές τάξεις παιδιών που φαίνεται να κρατούν πάντα κάτι από την παιδικότητά τους. Τα αποκαλούν παιδιά με ειδικές ανάγκες…

Κάτι όμως έλειπε. Η πορεία λοιπόν συνεχίστηκε με σπουδές στην Παιγνιοθεραπεία όπου αισθήσεις και παιχνίδι έρχονται να αντιταχθούν σε έναν κόσμο που είναι φτιαγμένος από και για μεγάλους. Κατόπιν ακολούθησε η εκπαίδευσή μου στη Δραματοθεραπεία και στη Δημιουργική Εποπτεία Θεραπευτών.

Αγαπώ να ακολουθώ και να διευκολύνω το ξετύλιγμα του κουβαριού της προσωπικής ιστορίας των ανθρώπων στις θεραπευτικές συνεδρίες  κι εποπτείες ή να απολαμβάνω την επαγγελματική ανάπτυξη των σπουδαστών μου στο «Έρμα» ,όπου καλούμαι να  διδάσκω μελλοντικούς συναδέλφους, Παιγνιοθεραπευτές και Δραματοθεραπευτές.

Όταν δεν δουλεύω ως Παιδαγωγός ή Παιγνιοθεραπεύτρια, απολαμβάνω να έρχομαι σε επαφή με τη φύση  και να ταξιδεύω στον κόσμο, άλλοτε με συνοδοιπόρο το σύζυγό μου και με μέσο  τη μηχανή μας κι άλλοτε με τα παιδιά μας ,που μας βοηθούν να ξανασυστηνόμαστε με τον κόσμο μέσα από τη δική τους ματιά .Άλλοτε πάλι συνεχίζω τα -πιο μοναχικά- ταξίδια του νου και που και που τα καταγράφω στο χαρτί…

Τα τελευταία χρόνια απολαμβάνω το πιο σημαντικό και αποκαλυπτικό ταξίδι της ζωής μου, τη συνύπαρξη με τα παιδιά μου , που μου θυμίζουν κάθε λεπτό ότι η ομορφιά και το καινούριο δεν βρίσκονται πολύ μακριά, αλλά γύρω μας, κι ότι την εικόνα κυρίως τη φτιάχνουμε εμείς μέσα από το ίδιο μας το βλέμμα …